Seni Ölümsüz Kılamadım...

Kimsenin vazgeçilmez olmadığını söylemiş miydim daha önce. Elbette!

Biri sizden vazgeçtiğinde bu sizin bir nebze olsun umrunuzdaysa, dönüp "Ben nerede hata yaptım?" diyin önce telefona sarılıp kavga çıkarmak yerine. Zira o görüşme sizin son şansınız. Hayır belki o kişiyi geri kazanamayacaksınız, hele benim gibi biriyse neredeyse imkansız. Ama o telefona sarılıp ağzınıza geleni saymadan önce bir düşünün: siz nerede hata yaptınız?

Karşınızdaki kişi elbette hata yapmış olabilir. Bunlara kafa yormayın. Ama şunu bilin, genelde hatalar karşılıklıdır. Siz bir hata yaparsınız, o bir hata yapar, siz, o, siz, o... Bomba patladığında bombayı patlatan düzeneği kendinizden başlayarak çözmeye başlayın. Siz kendinizi ne kadar hatalı görürseniz, karşınızdaki de kendi hatalarını görmeye başlayacaktır.

Son görüşme son şansınız demiştim. Özür dilemek için son şansınız, ölümsüz kılınabilmek için son şansınız. Kendi hatalarınızı görerek, özür dileyerek yapılan bir son görüşme; ona da hatalarını görmesi için fırsat verecektir. Unutmayın, siz ne kadar sağlam vurursanız vurun; karşınızdakinin "guard"ı o kadar gelişecektir. Çünkü ilk siz vurmuyorsunuz o yumruk gibi sözleri. Daha önce başkaları vurdu oralardan.

Bir ring hayal edin şimdi; iki boksör çıkıyor, hakem işaretini veriyor, gong çalıyor. İki boksör de hazır durumda; biri vurup indirmek, can yakmak, nakavt etmek, kazanan olmak istiyor. Diğeri ringe zorla çıkarılmış. Nakavt olsa bile emin olun ilk yumrukta nakavt olacak, sırf ringden çekilmek için. Siz ya çok iyi savunan biriyle karşılaşıyorsunuz, ya da kendini savunmayacak biriyle. Derken boksörlerden biri kendi kendini yumruklamaya başlıyor. Emin olun karşınıza ilk yumruğunuzla nakavt olmaya hevesli ya da kendini iyi savunup sizi yorup dövüşü en az hasarla atlatacak bu sert adam afallayacak ve "guard"ını indirecektir. Belki "Ne yapıyorsun sen?" diye ellerinizi tutacaktır, kendinize zarar vermenizi engelleyecektir. Bunu bir düşünün, bu rakibinizi boş verin ama bundan sonra belki işinize yarar.