Kesinlikle kendisini en iyi tanımlayan sözcuk sanırım kuçuk Vesta! Hayatımda tanıdığım en inatçı, en ısırgan, en hoplak, en oynak, en gurultucu, en deli yavru köpeklerden ikincisi. Her baktığımda kızımın kuçukluğunu hatırlatıyor bana. Vesta'nın 4 yıllık geçmişi boyunca sanırım ona kafa tutan; hatta köpeği delirtip dayağı yiyen, 2 dk sonra yeniden kudurmaya başlayan bir yaşam formu bu. Tum bu psikopatlığına rağmen insanların ilk göruşte aşık olacağı cinsten bir kerata. Adını Apaçi koymayı duşunuyordum, koysam yeriymiş yani. Yine Yunan Mitolojisinden gittik onun da adını koyarken; batımın hemen hemen geri kalan tamamı gibi.
İyi bir eğitimle çok iyi yerlere geleceğine inandığım bir yavrum. Hala onun için uygun bir sahip aramaktayım, mutlaka daha önce dobermann beslemiş ya da profesyonel eğitmenlerle çalışabilecek birine gitmeli Athena. Bu şartlar sağlandığı takdirde iyi işler çıkaracağına inanıyorum.
Haa ondan nasıl ayrılacağım, bilmiyorum :(
canım kızım benim!
YanıtlaSil