:/

Uzun zamandır yazmadığımın farkındayım, aslında yazıyorum da, hep kafama... Yok yok, aman beni merak etmişsinizdir falan triplerinden değil, yazmanın benim için bir ihtiyaç olmasından dolayı söyledim bir önceki cümlemi.

Bir süredir yazmıyor olmam, içimin yavaş yavaş yavaş şişmesiyle neticelendi. Şu an yazmak istediğim o kadar çok şey var ki, bu bile başlı başına yazmamı engelliyor, kafamı toparlayamıyorum, yazmaya bir başlarsam daldan dala atlayıp ortaya hiçbir anlam ifade etmeyen bir yazı çıkaracağımdan eminim.

Yalnızlıktan sıkıldım. Evet, bu kadar net söyleyebiliyorum bunu. Ama hayatımda birini istiyor muyum? Hayır. Yani aslında korkuyorum. Hayatımda şu an biri olması için hiç doğru bir zaman değil. Bu zamana dek tecrübelerimden edindiğim kadarıyla, bir kadın benim hayatımda sadece "alıcı" olarak yer alır. Gönül ister ki hayatı paylaşabilelim, o da bana şu geçirdiğim zorlu süreçte destek olsun falan. Destekten kastım asla yön vermek, taşımak falan değil. Ama ne istediğimi yazmayı etik bulmuyorum, ne istediğimi söylemeyi de etik bulmadım hiçbir zaman.

Bu yüzden zor bir insan olduğum söyleniyor genellikle. Nereden bilecekmiş karşıdaki, benim beklentilerimi? E bildikten sonra bi' anlamı yok zaten, o sadece kendi gibi olsun, içinden geçtiği gibi davransın, neticede ben mutlu oluyorsam zaten o ilişki doğru bir ilişkidir değil mi sevgili okur? Yanlış mı düşünüyorum. Ama ne istemediğimi biliyorum. Şu an beni yıpratma ihtimali olan, özensiz hiçbir şeyi istemiyorum hayatımda. Beni yıpratan yeterince şey varken ne gerek var di mi? Ama öte yandan da yalnızlıktan sıkıldım valla. Dolayısıyla aşağısı sakal, yukarısı bıyık olmuyor mu? Oluyor.

Böyleyken böyle işte...